Yιός του Λεοντίου και της Μαρίας Βουδούρη, ο Άγγελος, γεννήθηκε στο χωριό Ταϋφίριο της Διοικήσεως Καλλιπόλεως, της Θρακικής χερσονήσου, στα 1891. Από την παιδική ακόμα ηλικία του έδειξε κλίση και αγάπη στη μουσική. Τελείωσε το δημοτικό σχολείο στο χωριό του και απεφοίτησε από το Σχολαρχείο Καλλιπόλεως, στα 1907.

Στη συνέχεια και ύστερα από εισαγωγικές εξετάσεις εισέρχεται και σπουδάζει στη Θεολογική Σχολή της Χάλκης, όπου διδάσκει Βυζαντινή Μουσική ο Γεώργιος Πρωγάκης. Την ίδια περίοδο γνωρίζεται με τους Ιάκωβο Ναυπλιώτη και Κωνσταντίνο Κλάββα, τότε Λαμπαδάριο και Α' Δομέστικο αντιστοίχως, της Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας, κοντά στους οποίους και εμαθήτευσε, μεταβαίνων τις Κυριακές στον Πατριαρχικό Ναό με ειδική άδεια της Θεολογικής Σχολής Χάλκης.

Κατά τα έτη 1912 και 1913 επισκέπτεται – σπουδαστής ων – το Άγιον Όρος, με την προτροπή και τις συστατικές επιστολές του Πατριάρχου Ιωακείμ Γ' προς την Ιερά Σύναξη, όπου μελετά τους χειρόγραφους θησαυρούς της Βυζαντινής ασματωδίας. Στα 1915 λαμβάνει το πτυχίο της Θεολογίας και έκτοτε αρχίζει η δράση του στην Εκπαίδευση και στο Αναλόγιο:

1915 – 16. Διδάσκαλος της Αστικής Ελληνικής Σχολής Πριγκήπου. Ιεροψάλτης και Ιεροκήρυξ.

1917 (Αύγουστος). Διευθυντής Αρρεναγωγείου της Κοινότητος Ευαγγελιστρίας Ταταούλων. Δεξιός
                            ψάλτης Ναού.

1918 (Σεπτέμβριος). Καθηγητής και Ιεροκήρυξ στην Μαγνησία.

1919. Αρθρογραφία στις εφημερίδες «Πατρίς» και «Εμπορικόν Μέλλον» (Σμύρνη).

1922. Ψάλτης στον Ναό Αγίου Γεωργίου Εδιρνέ Καπού.

1923 (Αύγουστος). Εκκλησιαστικός μουσικοδιδάσκαλος (Αποδεικτικόν της Πατριαρχικής Κεντρικής
                            Εκκλησιαστικής Επιτροπής – Αύξ. Αριθ. 134, Αριθ. Μητρώου 143).

1924 (Ιανουάριος). Α' Δομέστικος του Πατριαρχικού Ναού, με Πρωτοψάλτη τον Ιάκωβο Ναυπλιώτη.
                            Μελέτη της Παραδόσεως του Πατριαρχικού Ύφους και κωδικοποίηση με σκοπό
                            την διάδωσή του.

1924 (Αύγουστος). Καθηγητής στο Ελληνογαλλικό Λύκειο της Κοινότητος Πέραν.

1925 (29 Νοεμβρίου). Παραιτείται από το Πατριαρχικόν Αναλόγιο.

Αρχίζει την καταγραφή απάντων των μελουργικών κειμένων των λειτουργικών βιβλίων της ορθοδόξου βυζαντινής εκκλησιαστικής ασματωδίας, κατά το Πατριαρχικόν Ύφος. Έργο πολυετούς μόχθου, που ξεπερνά τις οκτώ χιλιάδες χειρόγραφες σελίδες!

Μέχρι το θάνατό του – στα 1951 – υπηρετεί ως Καθηγητής στο Ιωκείμειον Παρθεναγωγείο Φαναρίου, στο Ζωγράφειον Λύκειο Πέραν και στο Κεντρικόν Παρθεναγωγείον Πέραν.

Έγραψε: «Η Εκκλησιαστική Μουσική και αι Μεταρρυθμίσεις» (1919), «Υπόμνημα περί της Ελληνικής Εκκλησιαστικής Μουσικής» (1931), «Οι Μουσικοί Χοροί της Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας» (Α' 1935 και Β' 1937), «Θρησκευτικά Μαθήματα δια Μαθητάς» (1939) και «Η εν Σταμπούλ μεγάλη τοπική Σύνοδος του 1872 και η λύσις του εκκλησιαστικού βουλγαρικού ζητήματος» (1940). Έγραψε επίσης την μελέτη «Συμβολή εις την ιστορίαν της Μουσικής της Βυζαντινής Εκκλησιαστικής Ασματωδίας» στο περιοδικό «Ορθοδοξία» του Οικουμενικού Πατριαρχείου καθώς και σειρά άρθρων στον ημερήσιο Τύπο της Κωνσταντινουπόλεως.